حرف انداز

لغت نامه دهخدا

حرف انداز. [ ح َ اَ ] ( نف مرکب ) سخن گو. متکلم. || دونده در سخن دیگران. عیار در سخن.

فرهنگ فارسی

سخن گو متکلم
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال فنجان فال فنجان فال آرزو فال آرزو فال احساس فال احساس