لغت نامه دهخدا حاکم صلح. [ ک ِ م ِ ص ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) فقیه. || داوربخش. امین صلح. رجوع به محکمه صلح و آئین دادرسی تألیف متین دفتری سال 1327 هَ. ش. ص 31 شود.
