جای بیرون در

لغت نامه دهخدا

جای بیرون در. [ ی ِ ن ِ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خارج خانه و جای بیگانگان و راندگان است که بدرون خانه محرم نیستند :
هم عقل بر در او جایش بیرون در
هم عشق در راه او فرقش بزیر پا.( انجمن آرا ).