بی مبالاتی

لغت نامه دهخدا

بی مبالاتی. [ م ُ ] ( حامص مرکب ) بی باکی. لاابالی گری. ( یادداشت مؤلف ) : از سر ضجرت و تحکم و تأنف از بی مبالاتی غلام طیره شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 345 ).

فرهنگ فارسی

بی باکی . لاابالی گری .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بی‏مبالاتی بی‏اعتنایی به مسائل دینی است و از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، تجارت و شهادات سخن رفته است.
طهارت: مستحب است از سؤر حائض بی‏مبالات، بلکه هر فرد لاابالی اجتناب شود.
بی مبالاتی در نماز
صلات: ترک مستحبات و ارتکاب مکروهات اگر به حدّی برسد که نشانگر بی‏اعتنایی و پایبند نبودن فرد به دین باشد، جایز نیست.
بی مبالاتی در تجارت
تجارت: معامله با افراد پست و لاابالی مکروه است.
بی مبالاتی در شهادات
...