لغت نامه دهخدا ( بهشت آسا ) بهشت آسا. [ ب ِ هَِ ] ( ص مرکب ) بهشت آئین. بهشت گونه. بهشت مانند : خدم مجلس بهشت آسایش تحیر عقول غلمان دارالسرور. ( حبیب السیر ).
