بهر داشتن

لغت نامه دهخدا

بهر داشتن. [ ب َ ت َ ]( مص مرکب ) نصیب داشتن. صاحب قسمت بودن :
بدو گفت کسری که آباد شهر
کدام است و ما زو چه داریم بهر.فردوسی.همه نامداران و گردان شهر
هر آنکس که او از خرد داشت بهر.فردوسی.