بخشایش کردن

لغت نامه دهخدا

بخشایش کردن. [ ب َ ی ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) رحمت آوردن. بخشودن. بخشاییدن :
کسی که او کَنَد از کان تو به میتین سیم
مکن برو بر بخشایش و مباش رحیم.عسجدی.هیچ دست آویز آن ساعت که ساعت دررسد
نیست الا آنکه بخشایش کندپروردگار.سعدی ( طیبات ).تو ناکرده بر خلق بخشایشی
کجا بینی از دولت آسایشی.؟ سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

رحمت آوردن بخشودن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم