باز جای بردن

لغت نامه دهخدا

باز جای بردن. [ زِ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) بجای اول رجعت دادن. عودت بمحل خود دادن :
تکین بدید بکوی اوفتاده مسواکش
ربود تا ببرد بازجای و باز کده.
عماره ( از حاشیه فرهنگ اسدی خطی نخجوانی ).