دانشنامه اسلامی
در آیه ۵۲ سوره مبارکه انعام به شایسته بودن دعا به درگاه الهی، در صبحگاهان و شامگاهان اشاره شده است:«و لا تطرد الذین یدعون ربهم بالغدوة و العشی یریدون وجهه... ؛ و کسانی را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می خوانند در حالی که خشنودی او را می خواهند مران از حساب آنان چیزی بر عهده تو نیست و از حساب تو (نیز) چیزی بر عهده آنان نیست تا ایشان را برانی و از ستمکاران باشی.»
← شأن نزول
در آیه ۱۵ سوره سجده دعا و نیایش به درگاه الهی در نیمه شب، امری پسندیده معرفی شده است:«انما یؤمن بـایـتنا الذین اذا ذکروا بها خروا سجدا و سبحوا بحمد ربهم و هم لا یستکبرون• تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفـا و طمعـا... ؛ تنها کسانی به آیات ما می گروند که چون آن (آیات) را به ایشان یادآوری کنند سجده کنان به روی درمی افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می گویند و آنان بزرگی نمی فروشند؛ پهلوهایشان از خوابگاهها جدا می گردد (و) پروردگارشان را از روی بیم و طمع می خوانند و از آنچه روزیشان داده ایم انفاق می کنند.»
تعقیبات
آیه ۷ و ۸ سوره انشراح به استحباب دعا ، پس از نماز ( تعقیبات ) دلالت دارد:«فاذا فرغت فانصب• و الی ربک فارغب؛ پس چون فراغت یافتی به طاعت درکوش؛ و با اشتیاق به سوی پروردگارت روی آور.»(آیه یاد شده بر استحباب تعقیبات نماز و دعای پس از نماز دلالت دارد، چنانکه روایاتی نیز بر آن دلالت دارد.
دعا پس از فراغ از عبادات
...
