دانشنامه اسلامی
انشای امر، به معنای صدور امر از آمر و به بیان دیگر، به معنای ایجاد معنای طلب یا بعث اعتباری در عالم اعتبار از طریق به کارگیری ماده یا صیغه امر می باشد.برای مثال در موردی که شارع ، ماهیت نماز را بررسی نموده و آن را دارای مصلحت ملزمه می یابد، در صدد وجوب آن بر مکلف بر آمده و از طریق انشای صیغه «صلّ»، آن را بر مکلف واجب می نماید؛ یعنی در عالم اعتبار، مکلف را به سوی انجام آن روانه می کند.انشای امر، در حقیقت ، فعل شارع و یا هر قانون گذار دیگری است که از طریق آن، قانون گذاری و یا تشریع می نماید و پس از آن، مرحله ابلاغ قانون به مکلفان و اجرا و فعلیت آن قرار داد.
عناوین مرتبط
۱. ↑ مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۱۰۶. ۲. ↑ حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۹.
...
