اندوه بردن

لغت نامه دهخدا

اندوه بردن. [ اَه ْ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) غم خوردن :
گفتا مبر اندوه من اینجای طبیبم
بر من بکن آن علت مشروح و مفسر.ناصرخسرو.- اندوه بازبردن ؛ فرج. ( ترجمان القرآن جرجانی ).