دانشنامه اسلامی
مهم ترین مأخذ در شرح حال وی اغانی ابوالفرج اصفهانی است که خود منبع کتاب های پس از آن بوده است . تاریخ ولادت امیه دانسته نیست ، ولی با توجه به عمر طولانی وی می توان گفت که در آغاز هجرت یا آغاز اسلام ، مردی کهن سال بوده است . جزئیات زندگی وی دانسته نیست . او از قبیله بنی جُندع ، و از سوارکاران و بزرگان عصر جاهلیت بوده ، در طائف می زیسته ، و در زمان خلافت عمر به مدینه آمده است.
[ویکی فقه] اُمَیَّةِ بْن ِ اَسْکَر، امیة بن حُرثان بن اَسکر (د ح ۲۰ق /۶۴۱م )، شاعر مخضرم و از معاصران پیامبر اسلام (ص ) است.
مهم ترین مأخذ در شرح حال وی اغانی ابوالفرج اصفهانی است که خود منبع کتاب های پس از آن بوده است . تاریخ ولادت امیه دانسته نیست ، ولی با توجه به عمر طولانی وی می توان گفت که در آغاز هجرت یا آغاز اسلام ، مردی کهن سال بوده است . جزئیات زندگی وی دانسته نیست . او از قبیله بنی جُندع ، و از سوارکاران و بزرگان عصر جاهلیت بوده ، در طائف می زیسته ، و در زمان خلافت عمر به مدینه آمده است.
اهمیت
اهمیت امیه در ادب عرب به سبب اشعار پراکنده ای است که وی درباره برخی افراد و یا پاره ای رویدادها سروده است .
ویژگی ها
امیه با آنکه «سیّد» قبیله خود، و مردی دلاور بود، در اشعارش ، پیوسته پیری دل شکسته و مظلوم جلوه می کند. دو قطعه ای که نزد عمر به قصد بازگرداندن فرزند خود از جنگ خواند، یا قطعه ای که در جدایی دو فرزندش سرود - به رغم الفاظ و ترکیبات نسبتاً خشن جاهلی - اندوه بار و دردمندانه است . حتی زمانی که شتران بیمارش را از چراگاه ها راندند، وی به ستیز بر نخاست و هجایی نسرود، بلکه قبیله ای را که پناهش داده بود، مدح کرد.
نقد اشعار
...
