معنی التن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( آلتن ) آلتن. [ ت ِ ] ( اِخ ) نامی است که ترکان بکشاورزی ایرانی موسوم به یحیی متولد بسال 1120 هَ.ق. داده اند. در یکی از جنگهای ایران با عثمانیان ، ترکان یحیی را به اسارت به آسیای صغیر برده و چون بردگان بفروختند. او پس از چندی از جور ترکان به مارسی گریخت.در این وقت زبردستی ایرانیان در دَهقنت و پرورش حیوانات اهلی و کرم پیله شهرتی عالمگیر داشت. از این رو اولیای امور فرانسه مقدم این برزگر ایرانی را گرامی داشتند، تا آنجا که نزد لوئی پانزدهم بار یافت و پادشاه او را به اصلاح زراعت فرانسه و تربیت کرم ابریشم فرمان داد، لکن از جانب دولت در مساعدتهای لازمه این مأموریت اهمال رفت و او با دستی تهی تعب طلب را برخویش هموار کرد و در سایه کوشش و اتکاء بنفس در نواحی اوین یُن با بذری که از ایران آورد بامتحان زرع روناس پرداخت و از پای ننشست تا تخمها ببار و شاهد مقصود بکنار آمد. لکن قدر یحیی در زندگی مجهول ماند و عمرش با فاقه و فقر در 1187 سپری گشت و دختر یگانه او نیز در 1236 در بیمارستان عمومی درگذشت. فرانسویان بپاس خدمات او 75 سال بعد در 1262 هَ.ق. مجسمه او را ریخته و بر صخره نتردام دِ دُم برافراشتند.