اصال

لغت نامه دهخدا

( آصال ) آصال. ( ع ص ، اِ ) ج ِ اصیل. صاحب اصلان. || محکم رایان. || ( اِ ) شبان گاه ها. عشایا.

فرهنگ معین

( آصال ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ اصیل ، شبانگاه ، نزدیک غروب .

فرهنگ عمید

( آصال ) وقت بین عصر و مغرب، آخر روز، شبانگاه.

فرهنگ فارسی

( آصال ) ( اسم ) جمع : اصیل . ۱ - صاحب اصلان . ۲ - محکم رائ یان . ۳ - شبانگاهها اوقات بین عصر و مغرب عشایا.
جمعاصیل
جمع اصیل به معنی شبانگاه ووقت بین عصرومغرب، نزدیک غروب آفتاب، آفتاب زردی