دانشنامه اسلامی
به کارگیری لفظ از سوی اهل عرف به قصد افاده معنا در ذهن مخاطب را استعمال عرفی گویند؛ برای مثال، کلمه «دابّه» در لغت به معنای هر جنبنده ای است، ولی در عرف برای «چهار پا» به کار برده می شود.
اقسام استعمال عرفی
اقسام استعمال عرفی به قرار ذیل است:۱. عرف، اسم را در غیر معنای لغوی استعمال کند، که این خود به دو صورت است:أ) در صورتی که عرف معنای دوم را ترجیح دهد، به آن «نقل» می گویند، مانند: لفظ «غائط»، که معنای لغوی آن، مطلق زمین پست است، ولی بعداً نقل شده و به معنای مدفوع آدمی (عذرة) آمده، از آن رو که در زمین پست قرار می گیرد.ب) در صورتی که عرف معنای دوم را ترجیح ندهد، به آن «مشترک» می گویند، مانند: «کلام زید» که هم به خود کلام زید و هم به حکایت آن اطلاق می شود.۲. عرف، اسم را در برخی از معانی لغوی آن استعمال کند، که به آن «تخصیص» می گویند، مانند: لفظ «دابّه» که در عرف به معنای» چهار پا» است، ولی در لغت، به هر جنبنده ای اطلاق می شود.
عناوین مرتبط
...
