دانشنامه اسلامی
استعاذه به جنیان از رسوم دوران جاهلیت بود که در این آیه به آن اشاره شده است:وانه کان رجال من الانس یعوذون برجال من الجن فزادوهم رهقا. و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جنّ پناه می بردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان می شدند.
افزایش گناه با استعاذه به جن
پناه بردن انسان به جنیان، باعث افزایش گناه آنان می شود:وانه کان رجال من الانس یعوذون برجال من الجن فزادوهم رهقا.(«رهقا» به گناه نیز تفسیر شده است.)
تفسیر آیه
اینکه بودند مردانی از آدمیان که پناه می بردند به مردانی جنّیان یعنی پناه برده و خود را در پناه آنها قرار می دادند و بودند مردانی از عرب که هر گاه در مسافرتشان به بیابانی در شب منزل می کردند می گفتند اعوذ بعزیز هذا الوادی من شرّ سفهاء قومه.پناه می برم به بزرگ این صحرا از شرّ نادان های قومش. و این بر حسب اعتقاد آنها بود که اگر چنین کنند جنّ آنها را حفظ می کند. مقاتل گوید: اوّل کسی که بجنّ پناه برد قومی از یمن بودند سپس بنو حنیفه پناه بردند آن گاه در میان عرب شیوع پیدا کرد.بلخی گوید: یعنی مردانی از آدمیان بودند که پناه به مردانی، از ترس جنّ و اذیّت آنها می بردند. گوید: رجال نیست مگر در آدمیان و مردم.و اوّلی ها گویند در جنّیان هم مردان هستند مانند آنچه در آدمیان و مردمان است.
