[ویکی فقه] آرای کلامی هشام بن حکم. هشام بن حَکَم، ابومحمد، از اصحاب امام صادق و امام موسی کاظم علیهما السلام و متکلم برجستۀ شیعه در قرن دوم است.اندیشه های کلامی هشام را در پنج بخش می توان بررسی کرد: خدا شناسی، جهان شناسی، انسان شناسی، پیامبر شناسی و امامت. بر اساس برخی گزارشها، هشام به ضروری بودن معرفت و شناخت خدا باور داشته است. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی ج۱، ص۱۰۴. ← اعتقاد به حدوث عالم ← غیرجسمانی بودن انسان ...