دانشنامه اسلامی
اراده آمری، مقابل اراده فاعلی است. در اوامر و نواهی تشریعی، اراده کسی را که امر یا نهی می کند، اراده آمری می گویند؛ برای مثال، در امر مولا به نماز ، اراده مولا را نسبت به انجام نماز، اراده آمری گویند، زیرا اراده کرده که مراد او در خارج به وسیله شخصی دیگر و به اراده او محقق گردد و به همین خاطر از طریق امر یا نهی مولوی ، آن شخص را به انجام فعل وادار یا از به جا آوردن آن باز می دارد.
