دانشنامه اسلامی
خداوند در سوره «ص» آیه ۲۹، وظیفه بعدی مسلمانان را در قبال قرآن چنین بیان می کند:کتاب انزلناه الیک مبارک لیدبروا آیاته و لیتذکر اولوا الالباب. قرآن کتاب با برکتی است که آن را به سوی تو (ای پیامبر) فرستادیم تا (مردم) در آیات آن تدبر کنند و برای خردمندان تذکر است.آیة یاد شده به همه مسلمانان می آموزد که یکی از آداب تلاوت قرآن توجه به معانی قرآن و اندیشیدن در آیات آن است. به این معنا که هر مسلمانی موقعی که قرآن می خواند باید به معانی آیات توجه کند، پیام آیه را بفهمد و خود را مخاطب کلام خدا بداند تا زمینة عمل به آیات قرآن کریم را در خود فراهم سازد. برای این منظور از هنگام شروع تلاوت (استعاذه) تا اتمام قرائت لازم است قاری قرآن افکار خود را متمرکز کند، به چیز دیگری جز قرآن و معانی آن فکر نکند.اصولا خواندن قرآن بدون تدبر در آن، ارزش قابل توجهی ندارد؛ زیرا هدف از نزول قرآن، عمل به آیات آن است و توجه به معانی و تدبر در قرآن، مقدمه و دریچه ای به سوی عمل است.امام علی (علیه السّلام) دربارة اهمیت تدبر در قرآن چنین می فرماید:«الا لا خیر فی قراءة لیس فیها تدبر...». بدانید قرائتی که همراه با تدبر نباشد خیری در آن نیست.
کلیدهای تدبر در قرآن
با توجه به این مطلب، قبل از خواندن هر آیه ترجمه آن را بخوانند و در آن اندیشه کنند. هر بار که می خواهند قرآن بخوانند مقداری (مثلا یک یا دو صفحه) را معین کنند. آیات قرآن را به روشنی تلاوت نمایند و همچون شعر آن را به سرعت قرائت نکن، امام صادق (علیه السلام): می فرمایند: یا مفضل لو تدبر القرآن شیعتنا لما شکوا فی فضلنا... «ای مفضل اگر شیعیان ما در قرآن تدبر می کردند هرگز در برتری ما شک نمی کردند».
← استفاده از قرآن های مترجم
۱. ↑ مزمل/سوره۷۳، آیه۲۰.
...
