دانشنامه اسلامی
آقا شیخ احمد مدرّس زنجانی، عالم فاضل متکلم ادیب. در ابهر زنجان متولّد شد، و در زنجان، قزوین و نجف اشرف به تحصیل پرداخت، سپس به کرمان رفت، و بیش از چهل سال به ارشاد مردم و تدریس و تحقیق مشغول شد. او در اواخر عمر به اصفهان منتقل شد، و در محلّه دروازه حسن آباد ساکن گردید. او صبح ها در مسجد شاه امامت می فرمود، و در مدرسه ناصریّه تدریس می کرد. وی در ۹ ربیع الثّانی ۱۳۶۹ق در سنّ حدود نود سالگی وفات یافت، و در تخت فولاد مقابل تکیه میرزا ابوالمعالی کلباسی مدفون گردید. وی به عربی و فارسی شعر می سروده، و «خادم» یا «خادم صدری» تخلّص می نموده است. این شعر از او است: "شمس و قمر را رسید گاه تقابل پر شده صحن چمن ز نغمه بلبل" "ای که دو چشمان توست فتنه بابل خیز نگارا بیار یک قدح از مل""بس کن از این ناز و غمز و غنج و تدلل"
آثار و تالیفات
ایشان کتاب ها و رساله های مختلفی تالیف نموده است که از آن جمله است:۱. وجیزه در فرق بین سحر و معجزه؛۲. هدایه الانام در منظومه کلام که هر دو به طبع رسیده است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص۴۳۴-۴۳۶.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص۴۳۴-۴۳۶.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۲۸-۲۲۹.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۱۶.۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، ص۳۰۴.۵. ↑ زنجانى، موسى، الفهرست لمشاهیر و علماء زنجان، ص۱۹.
منبع
...
