احمد جامی ژنده پیل

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شیخ الاسلام ابونصر احمد بن ابی الحسن بن احمد بن محمد نامقی جامی ملقب و مشهور به ژنده پیل (زنده پیل) احمد جام صوفی بزرگی است و از بزرگان مشایخ عرفان ایرانی در نیمه دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری است. که حیات و آثارش تاکنون چندان مورد اعتنا قرار نگرفته و نوشته هایش که تماما به زبان فارسی است و علاوه بر ارزشی که از نظر شناختن عقاید متصوفه دارد از جهت زبان و لغت نیز در خور توجه و به علت قدمت ۸۵۰ تا ۹۰۰ ساله خود سند و یادگاری گرانب ها از نخستین روزگاران ادبیات فارسی است هنوز از کنج فراموشی بیرون نیامده و روی طبع به خود ندیده است.
احمد به سال ۴۴۱ هجری در ده نامق نزدیک ترشیز خراسان در خاندانی که از نژاد عرب بود به جهان آمد. جدّ اعلای او جریر بن عبد اللّه بجلی از صحابه پیغمبر بود و گویند در تیراندازی در میان عرب مانند نداشت (قاضی نور اللّه شوشتری روایات مختلفه درباره جریر را از آثار علامه حلی و ابن حجر عسقلانی و ابن اثیر و دیگران یکجا گرد آورده است.)
← ویژگی های فردی
درباره عقاید و افکار و رفتار احمد جام چندان سخنی نمی توان گفت زیرا آثار او یا مفقود است یا هنوز به طبع نرسیده و در دسترس نیست. مقامات محمد غزنوی هرچند ارزش بسیار دارد و نموداری از هیبت و نفوذ و پاره ای از حالات شیخ بدست می دهد ولی چون بیشتر جنبه افسانه ای دارد منبع صحیحی برای تحقیق در عقاید احمد نیست. محمد غزنوی در شخص استاد خویش مظهر و نمونه ای از یک صوفی مرشد که دارای کرامات و قادر بخرق عادات است می دیده و چون شخصا گویا مردی ساده و کم مایه بوده نتوانسته نظرش را از حدود تصورات عوام تجاوز دهد و به تحقیق افکار و شخصیت خاص شیخ احمد بپردازد. لهذا داستان هائی که وی نقل نموده هرچند معرف پایه و مرتبه شیخ است و ابهت او را در انظار شاگردان و مردم شهر و دیاری که در آن می زیسته نشان می دهد ولی پرده از حقیقت عقاید و اندیشه ها و مسلک او برنمی دارد و نسبتش را به مکتب های عارفان بزرگ ماضی و معاصر وی روشن نمی سازد.
روابط احمد با معاصرانش
شیخ احمد جامی گرد جهان بر نیامده و در بلاد اسلامی به دیدار بزرگان تصوف و استفاده از مدارس علمیه نائل نگشته است.
← ابوطاهر کرد
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم