دانشنامه اسلامی
وی به سرزمین جیل (گیل ، گیلان ) منسوب و به ابن شافع نیز معروف بوده است .
او در ۱۸ ذیقعده ۵۲۰ در بغداد به دنیا آمد و در همان جا زیست .
پدرش أبوالمعالی صالح بن شافع (متوفی ۵۴۳) و جدّش ابومحمد شافع بن صالح (متوفی ۴۸۰) از بزرگان حنابله بغداد بودند.
فعالیت علمی
جیلی در کودکی نزد پدرش دانش آموخت و همراه وی از محدّثانی همچون ابوغالب احمدبن حسن بن بناء، ابوالحسین محمدبن فرّاء، قاضی ابوبکر انصاری و ابوالقاسم هبهاللّه بن احمد حریری حدیث شنید، سپس خود به کسب دانش پرداخت و قرآن را به روایات مختلف نزد ابومحمد عبداللّه بن علی بن احمد (نوه دختری ابومنصور خیاط ) و دیگران فراگرفت .
جیلی به آموختن حدیث عنایتی تمام داشت و پس از چهل سالگی نیز به طلب حدیث ادامه داد و در محضر کسانی چون عبدالملک بن ابوالقاسم کروخی ، ابوبکربن زاغونی ، حافظ ابوالفضل بن ناصر و بسیاری دیگر به سماع حدیث پرداخت .
در واقع ، وی در محضر ابن ناصر پرورش یافت و به همین سبب ، در حدیث دنباله رو او شمرده می شود.
جیلی هر چند تا پایان عمر به کسب حدیث اشتغال داشت ، به سبب مرگش در میانسالی (۴۵ سالگی )، حدیث چندانی از وی روایت نشده است .
کسانی همچون ابن اخضر، حافظ عبدالغنی ، شیخ موفق ، علی بن احمد زیدی ، ابراهیم بن محمود شعار و عمرالقرشی از او روایت کرده اند.
خصایص
علمای رجال ، جیلی را در حفظ و نقل حدیث توثیق و به علم و تقوا و قرائت نیکوو خط خوش ستوده اند و از وی با عنوان حافظ و در زمره مشاهیر محدّثان یاد کرده اند.
فعالیت اجتماعی
...
