دانشنامه اسلامی
زهری و اصحاب رأی گفته اند که حرمت اجرت بر تعلیم قرآن را می توان از آیه ۴۱ بقره استفاده کرد: «... و لاتَشتَروا بِایتی ثَمَنًا قَلیلاً ...». قرطبی به این استدلال پاسخ می دهد که اولا آیه درباره بنی اسرائیل است؛ ثانیاً درباره کسی است که تعلیم آیات الهی بر او واجب عینی باشد. با توجه به شأن نزول، به نظر می رسد که این آیه، اصلا ربطی به اجرت بر تعلیم قرآن نداشته باشد.
فرمایش امام باقر
امام باقر فرموده: این آیه درباره حُیَی ابن اخطب و کعب ابن اشرف و جمعی دیگر از اعیان یهود است که هر سال مجلس مهمانی پر زرق و برقی از طرف یهودیان برای آن ها ترتیب داده می شد و آنان به سبب این منفعت ناچیز حاضر نبودند پیامبر اسلام را تأیید کنند. آنان آیات تورات را که درباره اوصاف و بشارت آمدن پیامبر اسلام بود، تحریف کردند؛ بنابراین آیه مربوط به انکار حقّانیت رسول الله و دین اسلام است که سران یهود با بهای اندکی آن را معاوضه می کردند با این که پیش تر، خود از مبشّران اسلام بودند. آیه ۷۹ بقره نیز مؤید همین مطلب است؛ دانش مندان یهود که حقایق را به سود خود تحریف می کردند و دست نوشته های خود را به خدا نسبت می دادند و هدفشان بهایی اندک بود که به دست می آوردند: «فَوَیلٌ لِلَّذینَ یَکتُبونَ الکتبَ بِاَیدیهِم ثُمَّ یَقولونَ هذا مِن عِندِ اللّهِ لِیَشتَروا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلاً فَوَیلٌ لَهُم مِمّا کتَبَت اَیدیهِم و ویلٌ لَهُم مِمّا یَکسِبون».
