دانشنامه اسلامی
شقیق بلخی - که از عرفای نامدار زمان امام هفتم علیه السلام است - می گوید: در سال ۱۴۹ ق. به قصد زیارت خانه خدا در « قادسیه »، به کاروان حجّاج پیوستم. در میان کاروان به جوانی خوش سیما و گندمگون برخورد کردم. او جامه ای پشمی به تن کرده و از کاروانیان به دور نشسته بود. پیش خود گفتم: این جوان شاید از صوفیه باشد و موجب زحمت همسفران خواهد شد! بنابراین به قصد پند و اندرز به نزدش رفتم. او مرا با نام، خطاب کرد و گفت: ای شقیق! خداوند می فرماید: «إِجْتَنِبُواْ کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِ ّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِ ّ إِثْمٌ» ؛ «از گمان های بسیاری اجتناب کنید که برخی از گمان ها گناه است.» من از او جدا شدم؛ اما در این اندیشه بودم که چگونه از نام و اندیشه قلبی من باخبر بود.
← نماز امام کاظم علیه السلام
۱. ↑ حجرات/سوره۴۹، آیه۱۲.
دانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «اجتناب از سوء ظن».
...
