دانشنامه اسلامی
اصل او از آمد، ولی تولّد و وفاتش در بصره بود.معاصر ابن ندیم بود و نزد بزرگانی چون علی بن سلیمان ابن اخفش ، ابن اسحاق زجاج ، حامض ، ابن سراج ، ابن درید و نفطویه و غیره شاگردی کرد.شعر خوب می گفت و در نقد شعر استاد و به گفتۀ ابن ندیم «ملیح التّصنیف و جیّد التّألیف» بود.در جوانی به عنوان کاتبِ ابوجعفر هارون بن محمد ، رسول حکمران عمان در بغداد ، به کار مشغول شد، و سپس در زادگاه خویش به خدمت دستگاه اوقاف درآمد.
← آثار
(۱) ابن ندیم، فهرست، بیروت، دار المعرفه، ص ۲۲۱.(۲) بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، استانبول، ۱۳۶۴ق، ۱/۲۲۵؛(۳) حاجی خلیفه، کشف الظنون، استانبول، ۱۹۴۱م، ۱/۴۶۲، ۶۹۱، ۷۷۹، ۲/۱۲۵۵، ۱۴۴۷، ۱۶۲۷، ۱۸۸۹، ۱۹۲۸.(۴) خوانساری، محمدباقر، روضات الجنّات، بیروت، دارالکتاب العربیه، ۳/۷۵؛ دائره المعارف الاسلامیه.(۵) زرکلی، خیرالدّین، الأعلام، چ ۲، ۲/۱۹۹.(۶) فاخوری، حنا، تاریخ ادبیات زبان عربی، ترجمۀ عبدالحمید آیتی، تهران، ۱۳۶۳ش، صص ۵۴۹-۵۵۰.(۷) قمی، عباس، الکنی و الالقاب، تهران، ۱۳۹۷ق، ۲/۸.(۸) کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۳/۲۰۹-۲۱۰.(۹) مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ۱/۶۱.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آمدی»، ج۲، ص۴۹۷.
...
