دانشنامه اسلامی
ابوعبدالله محمد بن عبدالله (۱۸۲- ۲۶۸ق /۷۹۸-۸۸۱م )، معروف ترین فرزند عبدالله بن عبدالحکم که در حدیث و فقه مالکی و شافعی عالمی بلند آوازه بود. پس از پدر ریاست مالکیان مصر یافت و تا پایان عمر، به تألیف مشغول بود.
ابن ابی حاتم ، عبدالرحمان ، الجرح و التعدیل ، ج۷، ص۳۰۰.
وی اصول فقه را نخست از پدر و عبدالله بن وهب و اشهب که هر ۳ از بزرگان اصحاب مالک بودند، فراگرفت و از آنان حدیث روایت کرد.
ابن خلکان ، وفیات الاعیان، ج۴، ص۱۹۳.
تصریح و توجه بسیاری از نویسندگان شافعی به شرح احوال و آثار محمد بن عبدالحکم در تذکره ها و کتاب های طبقات الشافعیه حاکی از فضل تقدم و پایگاه والای او در بین یاران نزدیک شافعی است .
ابواسحاق شیرازی، ابراهیم ، طبقات الفقهاء، ج۱، ص۹۹، به کوشش احسان عباس ، بیروت ، ۱۴۰۱ق /۱۹۸۱م .
...
