( آبق ) آبق. [ ب ِ ] ( ع ص ) گریخته. گریزنده. - عبدآبق ؛ بنده گریخته یا گریزپا. ج ، اُبَّق ، اُبّاق. آبق. [ ب َ ] ( معرب ، اِ ) معرّب آبَک. زیبق. سیماب. ابق. [ اَ ] ( ع مص ) گریختن. ابق. [ اَ ب َ ] ( ع اِ ) کنب. قنب. کنف. نوعی از کتان یا پوست قنب. || رسن که از پوست کنف بود. ( مهذب الاسماء ). || ( مص ) گریختن بنده بی خوف و رنجی ، پنهان شدن او سپس بجائی رفتن. ابق. [ اُب ْ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَبوق و آبق.
فرهنگ فارسی
( آبق ) گریخته سیماب کنف گریختن بنده بیخوف و رنجی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی أَبَقَ: گریخت تکرار در قرآن: ۱(بار) از مادّه «اباق» به معنای فرار کردن بنده، از مولای خود، در اینجا، تعبیر عجیبی است، و نشان می دهد که، ترک اولایِ بسیار کوچک تا چه حد در مورد پیامبران عالی مقام از سوی خداوند، مورد سخت گیری و عتاب واقع می شود، تا آنجا که پیامبرش را بنده فراری می نامد!
