ابراهیم در قران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابراهیم در قرآن. ابراهیم خلیل (علیه السلام) چهارمین (زیرا از نبوت آدم (علیه السلام) و ادریس (علیه السلام) چیزی در قرآن وارد نشده است.) پیامبری است که خدا در قرآن، از او یاد کرده و به یک معنا دومین حلقه از پیامبران بزرگی است که دارای شریعت و کتاب بوده و پیامبرانی به عنوان مروج شریعت او برانگیخته شده اند. و نیز از پیامبرانی است که علاوه بر مقام نبوت و رسالت، حایز مقام امامت نیز می باشد.
نام ابراهیم (علیه السلام) ۶۹ بار، در بیست و پنج سوره به این شرح وارد شده است: بقره دوازده بار، آیه های: ۱۲۴، ۱۲۵، ۱۲۶، ۱۲۷، ۱۳۰، ۱۳۲، ۱۳۳، ۱۳۵، ۱۳۶، ۱۴۰، ۲۵۸، ۲۶۰.
بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
قرآن کمترین پیامبری را بسان ابراهیم با صفات والایی ستوده و کمالات او را بیان کرده است. کافی است که بدانیم قرآن او را با صفاتی مانند «حنیفا»، «موقنا»، «صدیقا»، «نبیا»، «عبدا»، «مؤمنا»، «محسنا»، «ذو قلب سلیم»، «اماما» و «صالحا» یاد کرده است و این صفات، در آیاتی که هم اکنون مطرح می کنیم، وارد شده در مجموع این آیات، شخصیت والای او را به این شرح ترسیم می کند: ۱ـ او از نخستین دوران زندگی یک انسان رشید، آگاه، خدا جوی و خدا پرست بود: «و لقد آتینا ابراهیم رشده من قبل و کنا به عالمین؛
انبیاء/سوره۲۱، آیه۵۱.
حضرت ابراهیم؛ تولد حضرت ابراهیم؛ رحلت حضرت ابراهیم؛ سیره اخلاقی حضرت ابراهیم؛ ماجرای حضرت ابراهیم.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مکعب فال مکعب فال اعداد فال اعداد فال شمع فال شمع فال نوستراداموس فال نوستراداموس