لغت نامه دهخدا فروغمندی. [ ف ُ م َ ] ( حامص مرکب ) درخشانی. نورانی بودن : پیشانیش از فروغمندی صبح دو جهان بسربلندی.شیخ ابوالفیض فیضی ( از آنندراج ).
