لغت نامه دهخدا
فدین. [ ف ُ دَ ] ( اِخ ) مصغر نام قریه ای است بر کنار خابور بین ماکین وقرقیسیا که در آن جنگی افتاد. ( از معجم البلدان ).
فدین. [ ف َدْ دَ ] ( اِخ ) جایگاهی است از سرزمین حوران که عبدالرحمان بن محمدبن ابی بکر صدیق در آنجا درگذشت و مدفون شد. وی در زمره فقیهانی بود که ولیدبن یزیدبن عبدالملک بن مروان از آنان درباره طلاق قبل از نکاح استفتا کرد. ( از معجم البلدان ).
