لغت نامه دهخدا
طواویس. [ طَ ] ( اِخ ) نام دیهی است ببخارا. ( منتهی الارب ). شهرکیست از ماوراءالنهر به بخارا بر سرحد سغد و اندر وی هر سالی یک روز بازار است که خلق بسیار اندروی گرد آیند. ( حدود العالم ). نام ناحیتی از اعمال بخارا میان آن و سمرقند و آن شهری است بسیاربستان و آبهای جاری و نعمت فراوان و آن را قندز و جامعی است وداخل حائط بخار است. ( معجم البلدان ). قریه ای است درهشت فرسنگی بخارا. ( سمعانی ). و رجوع به طوایس شود.
