لغت نامه دهخدا ( ضحوة ) ضحوة. [ ض َح ْ وَ ] ( ع اِ ) ضَحو. نیم چاشت. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ). چاشتگاه. ( زمخشری ). چاشتگاه یعنی پس آفتاب برآمدن.
