لغت نامه دهخدا
صربة. [ ص َ ب َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در شعر.
صربه. [ ص َ رَ ب َ] ( ع اِ ) گیاه نیکو و برگزیده. ( منتهی الارب. || چیزی است بمقدار سر گربه و در آن چیزی مانند دوشاب میباشد آن را میکنند و می خورند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). چیزی است بمقدار سر گربه که در آن مایعی است مانند دوشاب آن را مکیده میخورند. ( ناظم الاطباء ). ج ، صَرَب. || شیر ترش. ( مهذب الاسماء ).
