لغت نامه دهخدا ( شاعة ) شاعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) زن بدان جهت که تابع شوی خود است. ( منتهی الارب ). الزوجة لمشایعتها الزوج. «هل لک من شاعة»؛ ای زوجة. ( اقرب الموارد، ذیل ش ی ع ). || خبرهای پریشان. ( منتهی الارب ).
