سافوت

لغت نامه دهخدا

سافوت. ( اِ ) صدائی باشد که کبوتربازان کنند و آن چنان است که سر دو انگشت را بر زبان نهند وبتندی هر چه تمامتر پف کنند تا صدای بلندی از آن پدید آید. ( برهان ) ( آنندراج ) ( استینگاس ). سوت. صفیر.

فرهنگ عمید

صدایی که انسان با جمع کردن دو لب و بیرون دادن نفس از دهان خود خارج کند، صفیر، سوت.

فرهنگ فارسی

صفیر، سوت، صدایی که انسان بادهان ودولب خارج کند
صدائی باشد که کبوتر بازان کنند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم