لغت نامه دهخدا درنفق. [ دَ رَ ف َ ] ( ع مص ) تیز رفتن. ( منتهی الارب ). گویند: مرّ درنفقاً؛ یعنی با سرعت رفت. ( از اقرب الموارد ). دلنفق. و رجوع به دلنفق شود.
