معنی داربوی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

داربوی. ( اِ مرکب ) عود. ( صحاح الفرس ) :
تا صبر را نباشد شیرینی شکر
تا بید را نباشد بوئی چو داربوی.رودکی ( از صحاح الفرس ).

فرهنگ معین

(اِمر. ) چوب عود، شاخة عود.

فرهنگ عمید

۱. (زیست شناسی ) چوب یا شاخۀ درخت عود، عود.
۲. داروی خوش بو که در آتش بریزند: تا صبر را نباشد شیرینی شکر / تا بید را نباشد بویی چو داربوی (رودکی: ۵۱۳ ).