لغت نامه دهخدا ( داجنة ) داجنة. [ ج ِ ن َ ] ( ع ص ) تأنیث داجن. || باران نیکوبارنده بلافصل. ( منتهی الارب ). باران پیوسته. || گوسپند و کبوتر که اهلی باشد. کبوتر دست آموز. ( ناظم الاطباء ).
