لغت نامه دهخدا
خوا. [ خ ُ ] ( اِ ) قوت. ( ناظم الاطباء ). آنچه روز بدان گذرانند. خوراک به اندازه روز. قوت لایموت. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرای ناصری ) ( از آنندراج ).
خوا. [ خ ِ ] ( اِ ) لذت. چاشنی. ذوق. مزه. ( منتهی الارب ) ( از برهان قاطع ) : و اما شکر در درون بی خوابی و مرارتی هست که اگر همه شکرها مردنیا بدو فرودهی همه بی خوا شود. ( از جنگ خطی مورخ 651 ).
خوا. [ خ َ ] ( ع اِ ) خلو شکم از طعام. ( منتهی الارب ). || رعاف. ( منتهی الارب ).
خوا. [ خ َ / خ ُ ] ( اِخ ) از روزهای عربان. منه : یوم خوا.
