حائف

لغت نامه دهخدا

حائف. [ ءِ ] ( ع ص ) ستمگر. جائر. || مائل از راستی. ج ، حافه ، حُیّف. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

ستمگر
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب استخاره کن استخاره کن فال تاروت فال تاروت فال تماس فال تماس