جذو. [ ج ُ ذُو و ] ( ع مص ) برجای ایستاده شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). و قال ابوعمرو: جذا و جثا لغتان ِ. ( اقرب الموارد ). جَذو. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || بزانو نشستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ایستادن بر سر انگشتان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). جَذو. ( منتهی الارب ) ( قطر المحیط ) ( اقرب الموارد ). || جذا الحجر؛ ایستاده کرده پیش افکند آن را. ( از منتهی الارب ). ایستاده کرد سنگ را پیش از افکندن. ( ناظم الاطباء ). || چسبیدن کنه به پهلوی شتر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). چسبیدن و ملازم شدن کنه به پهلوی شتر. ( از قطر المحیط و اقرب الموارد ). جَذو. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || پیه ناک گردیدن کوهان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پیه دار شدن کوهان. ( قطر المحیط ). جَذو. ( منتهی الارب ) ( قطر المحیط ). جذو. [ ج َ ذْ وْ ] ( ع مص ) جُذُوّ، بتمام معانی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). رجوع به آن کلمه شود.
فرهنگ فارسی
جذو بتمام معانی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار) شعله. تکّه بزرگی از هیزم که در آن آتش هست (مجمع البیان) شاید به شما از آن خبری بیاورم یا تکّهای از آتش که گرم شوید . راغب گوید: جذوه آنست که بعد از تمام شدن شعله از هیزم باقی مانده باشد. این کلمه فقط در یک محلّ از قرآن آمده است رجوع شود به «شهاب».
