تسبیحات اربعه

لغت نامه دهخدا

تسبیحات اربعه. [ ت َ ت ِ اَ ب َ ع َ / ع ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) عبارت است از: سبحان اﷲ و الحمدللّه و لااله الا اﷲ و اﷲ اکبر. که در رکعتهای سوم و چهارم از هر نماز سه بار خوانند و سپس به رکوع روند.

فرهنگ فارسی

عبارت است از سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر. که در رکعتهای سوم و چهارم از هر نماز سه بار خوانند و سپس به رکوع روند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] تسبیحات اربعه چهار ذکری است که در نمازهای روزانه سه یا چهار رکعتی و در برخی اذکار خوانده می شود. این چهار ذکر عبارتند از: « سُبْحانَ اللهِ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ، وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ» (ترجمه: پاک و منزّه است خداوند، و ستایش مختصّ خداست، و معبودی جز خدا نیست، و خداوند بزرگتر است).
در نمازهای روزانه ذکر تسبیحات اربعه در رکعت های سوم و چهارم به جای حمد و سوره خوانده می شود. به فتوای برخی مراجع تقلید در رکعت سوم و چهارم تسبیحات اربعه باید سه مرتبه خوانده شود و بعضی دیگر می گویند خواندن یک مرتبه آن کفایت می کند.
علاوه بر نمازهای روزانه، ذکر تسبیحات اربعه در نماز جعفر طیار پس از خواندن سوره، (سیصد مرتبه)، در نماز مشترک شب های ماه رمضان (هفت مرتبه) و در اعمال ماه جمادی الآخر بعد از اتمام نمازِ مشترک (هفتاد مرتبه) خوانده می شود.