لغت نامه دهخدا بادخوار. [ خوا / خا ] ( ص مرکب ) بادخایه را گویند. ( آنندراج ). بادخایه است یعنی فتق.( فرهنگ شعوری ج 1 ورق 159 ). رجوع به باد خصیه ، بادخایه ، بادخایگی ، غری ، بادخور، فتق و دبه خایگی شود. || ( اِ مرکب ) نام طائریست. ( آنندراج ). بادخورک. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بادخور و بادخورک شود.
