لغت نامه دهخدا اهیب.[ اَهَْ ی َ ] ( ع ن تف ) مهیب تر. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). بهیبت تر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ): فمارأی لناس محتسباً اهیب منه. ( معالم القربة ص 13 ).
