لغت نامه دهخدا
اسس. [ اُ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ اَساس. بنیادها. بنیان ها. پی ها. پایه ها.
اسس
اسس. [ اُ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ اَساس. بنیادها. بنیان ها. پی ها. پایه ها.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
دانشنامه اسلامی
معنی أُسِّسَ: بنیان گذاشته شده
تکرار در قرآن: ۳(بار)
اصل. پایه. گویند «اَسَس بُنیانَه» یعنی برای ساختمانش پایه قرار داد بنای خویش را بر پرهیزگاری پایه نهاد، یعنی اصل و پایه بنای او تقوی است مسجدی که بر تقوا پایه گذاری شده، پایه آن تقوا است. این کلمه بصورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در کلام اللّه استعمال شده و هر سه در سوره توبه آیه108-109 واقع است. لازم نیست، پایه و اصل، مادّی باشد بلکه اعمّ است چنانچه در دو آیه فوق، پایه معنوی مراد است.
