لغت نامه دهخدا
اسرة. [ اَ س ِرْ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ سرّ. میانه های وادی. بهترین جای های وادی. ( از منتهی الارب ). || ج ِ سریر. تخت ها. اورنگها :
ناداهم صارخ من بعد ما قبروا
این الاسرة و التیجان و الکلل.
|| ج ِ سرار. شکنهای کف دست و پیشانی. ( منتهی الارب ) ( مؤید الفضلاء ).
