استهجان

لغت نامه دهخدا

استهجان. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )زشت شمردن. ( منتهی الارب ). مکروه شمردن. عیب کردن.

فرهنگ عمید

قبیح بودن، زشت بودن.

فرهنگ فارسی

قبیح دانستن، شت شمردن، زشت دانستن کاری، عیب کردن
زشت شمردن

گزارش محتوای نامناسب

فال گیر

بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم

فال آرزو

فال سنجش

فال احساس