استهجان

لغت نامه دهخدا

استهجان. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )زشت شمردن. ( منتهی الارب ). مکروه شمردن. عیب کردن.

فرهنگ عمید

قبیح بودن، زشت بودن.

فرهنگ فارسی

قبیح دانستن، شت شمردن، زشت دانستن کاری، عیب کردن
زشت شمردن