دانشنامه اسلامی
فقید سعید استاد رضا روزبه اردیبهشت سال 1300 ش، مصادف با ولادت حضرت امام رضا علیه السلام در خانواده ای متدین و با فضیلت و مبارز در شهر زنجان پا به عرصه وجود نهاد. پدرش کربلایی محمود خیاط فرزند حجة الاسلام شیخ جواد زنجانی، از شاگردان آیت الله میرزا محمدتقی شیرازی بود و مادرش سیده ربابه دخت حاج سیدتقی، از سادات مشهور و صاحب کرامت آن سامان شمرده می شد.
وی در کنار تعلیمات ابتدایی و آموزش متوسطه، علوم حوزوی را تا سطوح عالی نزد پدر و عمویش و استادان مشهوری چون حاج شیخ حسین دین محمدی، حاج آقا سید محمد امام جمعه، سید محمود موسوی زنجانی و... به پایان برد. و در هر کلاس و پایه ای دانش آموز و طلبه ممتاز شناخته شد.
با اتمام دوره متوسطه، چند سالی در دبستان «توفیق» زنجان به تعلیم و تربیت دانش آموزان پرداخت. سپس به تهران مهاجرت کرد. در سال تحصیلی 1331-1330، وارد دانشکده علوم شد و با انتخاب رشته فیزیک تحصیلات عالی خود را آغاز کرد. او این دوره را با نگارش «مطالعه در آثار میدان الکتریک و رادیاسیون و گاز ازت روی موجودات زنده» به پایان برد. در این سال ها نیز از دانشجویان ممتاز و برجسته شمرده می شد و مورد توجه بیش از حد استادان بود و سرانجام به خاطر دقت و موشکافی عمیق در مسایل علمی محقق و استاد رشته فیزیک شناخته شد.
مرحوم روزبه، علاوه بر کسب اطلاعات علمی روز، در معارف اسلامی، فقه و اصول، فلسفه و کلام، ادبیات عرب و تفسیر قرآن مطالعات عمیق و وسیعی داشت و زبان های عربی و فرانسه را خوب می دانست.
شخصیت استاد روزبه از جهات مختلف شایسته بررسی و مطالعه است. نوشته ها، خاطرات و مصاحبه های برخی از آشنایان، همکاران و شاگردان استاد نشان می دهد که آن دانشور فرزانه از حدود هفتاد صفت نیک بهره می برد. بخشی از صفات و خوی های پسندیده او عبارت است از:
مرحوم روزبه فردی متعبد، مخلص و عاشق خدا بود. جلوه های بارز این عشق را در نماز او می یابیم. چون وقت نماز می شد از هر کاری، هر چند مهم، دست می کشید و مقید بود آن را در اول وقت به جای آورد. او در نماز تمام توجهش به خدا بود و حالش دگرگون می شد.
روزبه فردی به تمام معنا جامع می نمود هر چند تخصص اصلی اش در علم فیزیک بود و در این رشته تحقیقات ارزنده ای داشت؛ ولی این امر استاد را از پرداختن به دیگر رشته های علمی بازنداشت. او در فقه، اصول، کلام، تفسیر و علوم قرآنی بسیار مطالعه کرده بود.
