ادیه

لغت نامه دهخدا

( ادیة ) ادیة. [ اَدی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث اَدی : غنم ادیّة؛ ای قلیلة.
ادیه. [ اَ دَی ْه ْ ] ( ع اِ ) یَدَیْه : قطع اﷲ اَدیه ؛ خدا ببرد هر دو دست او را.
ادیه. [ اُ دَی ْ ی َ ] ( اِخ ) نامی از نامهای عرب از جمله نام پدر عروه شاعر.